Een jaar geleden begon mijn Rembrandt fascinatie als fotograaf tijdens het bezoek aan de tentoonstelling van “de late Rembrandt “. Wat een bijzonder licht!
Daar wilde ik zeker wat mee doen als fotograaf. Bij het bestuderen van zijn portretten viel mij als eerste op dat het licht bijna altijd van boven komt. Logisch als je bedenkt dat de ramen vaak hoog waren en je in die tijd alles moest dan met daglicht. Om die reden hebben alle modellen van Rembrandt een soort schaduw driehoekje onder de neus, het licht schijnt namelijk vanaf boven. Ook de warme vaak niet egale achtergronden zijn kenmerkend en meestal is het ook in de hoeken van zijn portretten wat donkerder. Zijn modellen staan er altijd niet vrij serieus op. Vanmorgen had ik een aantal modellen voor mijn eerste Rembrandt portretten en kon ik met 2 hand beschilderde doeken aan de slag. Het was een feest om dat te doen en daarom bedank ik mijn modellen ook hartelijk voor het geduld van het poseren.