Thuis is het echt een lachebek maar in de studio keek hij alleen met grote ogen naar die felle flitsers. Geen lachje kon eraf. Maar toen mama z’n lievelingsliedje zong van “klap eens in je handjes” verscheen er een brede lach op z’n gezichtje. Steeds als we dat liedje zongen was het raak, dus je begrijpt wel wat we een half uur lang hebben gedaan. Precies ja……….steeds dat liedje gebruld. We zouden bijna vergeten dat er ook nog een foto van mama’s dikker wordende buik genomen moest worden! Jammer dat het liedje toen niet meer werkte………